طرح مساله: افسردگی یکی از علایم شایع در بسیاری از معتادین به مواد می‌باشد که در زمان اعتیاد و دوران ترک برای آنها آزار دهنده بوده و وجود آن حتی هنگام ترک نیز ممکن است منجر به عود مصرف مواد گردد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری در کاهش علائم افسردگی معتادین اقامتگاهی حاضر در مرکز اجتماع درمان مدار تهران در سال 1385 انجام گرفت. روش: این پژوهش به روش نیمه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بر روی نمونه40 نفری از معتادین مرکز اجتماع درمان مدار هجرت (T.C) تهران که با روش نمونه گیری تصادفی و همتاسازی انتخاب شده بودند اجرا شد .ابزار اندازه گیری، شامل پرسشنامه 21 سوالی افسردگی بک (1978) بود.. داده های حاصله با روش های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و روشهای آمار استنباطی، آزمون T استیودنت همبسته برای مقایسه درون گروهی، و آزمون T استیودنت مستقل برای مقایسه بین گروهی در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: مقایسه نمرات پس آزمون افسردگی در دو گروه آزمایش و کنترل (20/T=4) (P<0/001) بیانگر بوجود آمدن تفاوت معنادار نمرات افسردگی در بین دو گروه بود در حالیکه نمرات پیش آزمون دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداده بود. بدین شرح که گروه دریافت کننده مداخله شناختی- رفتاری کاهش معنی داری در شدت علائم افسردگی، نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل که مداخله ویژه ای برای نشانه های افسردگی دریافت نکرده بودند، نشان داد. نتیجه‌گیری: تفسیر این نتیجه بدین معنی است که مداخله روانشناختی با رویکرد شناختی – رفتاری برای مقابله با افسردگی نقش مهمی در کاهش افسردگی معتادان مقیم در مرکز اجتماع درمان مدار دارد. بنابراین از این طریق می توان یکی از عوامل خطر عود مصرف را که همان احساس افسردگی می باشد بر طرف نموده و موفقیت بیشتری در جهت رهایی از اعتیاد حاصل نمود.

واژه‌های کلیدی: اعتیاد، آموزش شناختی- رفتاری، افسردگی و مرکز اجتماع درمان‌مدار

متن کامل [PDF 281 kb]   (8851 دریافت)